50 jaar geleden eerste heipaal

Op 16 december 1974 werd de eerste heipaal voor het Kerkelijk Centrum de grond in ging. Het centrum was onderdeel van het  nieuwe winkelcentrum De Clomp.
Het was toen nog een kale vlakte en het winkelcentrum is ondertussen een tweede keer volledig opnieuw opgebouwd.
Op 18 november 2025 is het 50 jaar geleden dat het kerkelijk centrum officieel geopend werd.
Dit jubileumjaar gaan we natuurlijk vieren en we zullen regelmatig herinneringen aan deze 50 jaar delen in de nieuwsbrief en in Opgang.
Op de foto ziet u de kale vlakte waar alles nog moest beginnen.

‘Zo’n crucifix is toch wel érg rooms’

Een prachtig initiatief: een nieuw kerkelijk centrum bouwen in Zeist-West. Volgens de overlevering begon het met een verzoek van de Parochie van de Heilige Familie aan bisschop Alfrink: in de nieuwe wijk zou een nieuwe RK-kerk moeten komen. De bisschop had één voorwaarde: het moest een oecumenisch centrum worden, samen met hervormden en gereformeerden! De geloofsgemeenschap werd steeds oecumenischer. Als  het daarna over de grens van het toelaatbare ging werd gezegd: ‘Maar het moet van Alfrink’.

Er kwam een oecumenische werkgroep. Er was ontzaglijk veel te regelen en organiseren. Zo waren er bijvoorbeeld elke zondagmorgen vier kerkdiensten, verdeeld over beide kerkzalen. En tijdens de Grote Feesten waren er zelfs nog meer.

We moesten elkaar leren kennen in geloof en actie. Dat ging prima, maar er bleef een probleem: in beide kerkzalen stond / hing een crucifix, afkomstig uit de RK-kerk aan de Utrechtseweg. In de 50-er jaren heel mooi, maar nu sterk verouderd. Voor nogal wat protestanten was dat toch wel problematisch: de crucifixen moesten niet pontificaal vóór in de kerk staan. Meestal ging dat goed, maar soms moesten ze vlak voor de aanvang van een protestantse dienst ‘verstopt’ worden, alsof Jezus maar even niet moest kijken.

De oecumenische werkgroep werd steeds inhoudelijker, eigenlijk een beraad.  De hervormde en gereformeerde diensten werden samen gevoegd. Geleidelijk werd het bezwaar tegen de crucifixen zwakker. In de oecumenische werkgroep werd erover gesproken; ‘Laat ze maar staan in het vervolg’. Het was pastor Henk Bloem die toen zei: ‘Helemaal mee eens, maar dan wel een ánder crucifix.’

Er kwam een ander crucifix. In de vormgeving was het karakter van onze geloofsgemeenschap te vinden: oecumenisch, kerk in de wereld, een open, transparant geloof, de regenboog van het conciliair proces en een zegenende Christus.

Jaap Huttenga

Samen hard werken

Ds. Jaap Boersma ( 1930) was van 1980-1989 predikant in de hervormde gemeente Zeist-West. Er waren nog aparte gereformeerde, hervormde en katholieke diensten

Voor die tijd was hij predikant in Bloemendaal. Daar was al een oecumenische samenwerking. Dit was een van de redenen dat Zeist-West hem trok.

Hij herinnert zich vooral dat hij Zeist-West een aardige gemeente vond. Hij richtte  wijkteams en buurtkringen op en werkte mee aan het SOW-proces ( gerealiseerd in 1992). Hij organiseerde leerdiensten en er was een levendig joods Leerhuis wat druk bezocht werd.

De samenwerking met RK pastor Henk Bloem en de parochie vond hij heel inspirerend en fijn. Hij noemt daarbij ook de naam van An Nijman. Samenwerking met de gereformeerde wijkgemeente ging wat moeizamer.

Hij zit vol met anekdotes, bv dat hij samen met Henk Bloem bij Dick van Keulen (gereformeerd predikant) op bezoek kwam, Dick in gebed voorging en daarna op de knieën ging. Henk en Jaap werden uitgenodigd dat ook te doen waarop Henk zei: “we hebben net al gebeden” en het daarbij liet, Jaap ook.

Samen met Henk Bloem begeleidde hij een groep gemengd gehuwden. Hij denkt terug aan de vele intensieve gesprekken, o.a. over ‘welke kerk kiezen wij?’ en dat waren soms lastige keuzes. Dopelingen konden wel in beide doopregisters worden ingeschreven.

Zeist-West was een jonge gemeente, bruisend en vitaal. Hij werkte er met plezier.

“‘Maar” zegt hij “ik heb nergens zo hard gewerkt als daar”. En met een kwinkslag: “In Bloemendaal was er na Pasen niet veel meer te doen, dan waren ze op de tennisbaan”.

Dat harde werken had te maken met de opzet van gemeentewerk in een betrekkelijk jonge wijk. Hij zegende veel huwelijken in en er waren veel dopelingen. Maar ook veel problemen bij de jonge gezinnen.

Catechesatie was intensief, maar gaf ook voldoening. Vooral herinnert hij zich nog een gesprek met een jonge vrouw die wel op catechisatie kwam maar zei geen belijdenis te willen doen omdat ze niet in God geloofde. Het waren mooie gesprekken.

Hard werken en de vraag of hij dat wel volhield maakte dat hij in 1989 ziekenhuispredikant werd in Terneuzen, tot zijn emeritaat.

Hij woont nu, na het overlijden van zijn vrouw Janneke op 65-jarige leeftijd,  in Bloemendaal in een appartement. Op zijn 94e nog erg vitaal, alleen met een visuele handicap.

Ik zie in hem nog steeds de joviale en goedlachse man van vroeger, vol verhalen en anekdotes.

Jeannette van Andel