Annie werd op 18 april 1930 geboren in Oudewater.
Zij trouwde met Titus Spaan en zij kregen 5 kinderen. Titus Spaan overleed in 1997.
Annie woonde tot twee maanden geleden in Couwenhoven, totdat het door haar fysieke conditie niet langer meer mogelijk was om zelfstandig te wonen.
Zij overleed op 6 februari in Zeist, op de leeftijd van 92 jaar.

Gerrit van der Heide overleed op 8 januari 2023, ruim een week na zijn 92e verjaardag. Al langere tijd was hij ziek, maar hij bleef het mooie van het leven zien. Dat paste bij hem: vrolijk, positief, maar niet oppervlakkig. Helaas kon hij dat niet volhouden: verdrietig verlangde hij er naar te sterven. Hij genoot nog van orgelmuziek, zoals Jaap Bouwman, zijn "makker" aan het orgel, die voor hem speelde. Hij was blij met de zorg van zijn kinderen. Helaas kon Riek niet bij hem zijn: zij verblijft in Bovenwegen.
Geesje Glade, zijn eerste echtgenote, overleed in september 1988. Treurend om de dood van hun moeder konden de kinderen toch ook blij zijn met het nieuwe geluk dat Gerrit bij Riek vond. In onze gemeente was hij actief in de groep "collega’s", die de collecte opbrengsten telden; een kerkelijke invulling van zijn dagelijks werk op één van de grote banken in ons land. En vaak werd er dan nog nagepraat over de viering.
In de afscheidsdienst klonk een tekst die ook bij de begrafenis van zijn vader centraal stond: "In het huis van mijn Vader zijn vele woningen". Bemoedigende afscheidswoorden van Jezus voor zijn discipelen: houd niet angstig vast wat geweest is, maar durf de toekomst aan. Geloof: niet als gehoorzaamheid, maar als geborgenheid. Prachtig past daarbij één van de liederen in de dienst: "Ga met God en Hij zal met je zijn."
Jaap Huttenga

Op 24 november 2022 is Johanne Egbertha Bousema-Kloezen overleden.
Annie Kloezen werd geboren op 6 april 1929 in Oldenzaal. Van 1956 – 2005 was ze gehuwd met Henk Bousema; samen kregen ze drie kinderen. Na het overlijden van Henk verhuisde ze naar Brinkhove, waar ze liefdevol betrokken was op haar kinderen en kleinkinderen.
Vrijdag 2 december hebben we afscheid van haar genomen. We wensen de (klein)kinderen de troost en nabijheid van God toe.
Ds. Henk Jansen

Map (Martha) Uiterwijk was een krachtige vrouw die strijdlust vertoonde, wist wat ze wilde en niet gauw opgaf. Ze was betrokken op alles wat er in de samenleving gebeurde.
Haar jeugdervaringen in de oorlog in het Groninger land hebben een blijvende impact op haar gehad. Ze werd moeder van 3 kinderen en was werkzaam in het onderwijs. De laatste jaren woonde ze in een appartement naast de Amandelhof, dichtbij haar Frits.
Het laatste jaar was moeizamer dan ze wilde toegeven. Toch bleef ze zoeken naar de lichtpunten. Voor haar draaide het leven om 3 kernwoorden: geloof, hoop en liefde. Als je deze 3 vast weet te houden mag je vertrouwen dat het uiteindelijk ‘goed’ komt.
Haar leven is onverwachts ten einde gegaan op 24 oktober, enkele maanden na haar 90e verjaardag. Op 31 oktober gedachten wij haar in Bosrust. Wij bidden om kracht en troost voor haar geliefde Frits en voor haar kinderen en kleinkinderen

Op 15 april 1933 werd Silene als oudste van vier geboren in een predikantengezin. Na haar studie medicijnen huwde ze in 1956 Jaap Ponstein. Samen kregen ze vier dochters. Ze woonden enkele jaren in Amerika voordat ze zich vestigden in Groningen. Silene voelde zich aangetrokken tot de mystiek, de geestelijke begeleiding en de theologie. Ze promoveerde, was predikante in een verpleeghuis en in een gemeente. Na het overlijden van haar man verhuisde ze naar Zeist, waar ze een eigen plek vond en actief werd in onze wijkgemeente.
Na een korte periode van ziekte, waarin haar kinderen haar ondersteunden, is zij overgebracht naar een hospice. Daar overleed ze op 12 augustus, 89 jaar oud.
In dankbaarheid gedenken we haar leven, wie zij was en wat ze betekende voor haar kinderen, kleinkinderen, vrienden en voor ons als wijkgemeente.

Riek van Haeringen

Op zondag 15 mei 2022 ging Gertjaap Kardol voor in Kerkelijk Centrum Zeist West. De viering begon met pianospel, muziek als een zacht stromende beek. In de viering sprak hij over het trekken van een spoor van ‘diepe vrede’. Hij pleitte voor menselijkheid in ons handelen, voelen en denken. Hij riep op tot openheid en het doorbreken van wantrouwen, ook al kost het moed en moeite. Vrede was het sleutelwoord. Bouwen aan een wereld van diepe vrede. Daar ging het om. Het klonk bijna als een vermaning van de apostel Paulus.

Kort na deze zondag werd bekend dat Gertjaap ernstig ziek was. Zelf had hij goede hoop. Hij verwachtte veel van de therapie. De resultaten waren soms verbluffend, ‘dus gewoon volhouden nu’, was zijn reactie. Zijn overlijden, ruim twee maanden later, was voor iedereen een grote schok.

In de dankdienst voor zijn leven lazen we uit de brief aan de Filippenzen. Daarin gaat het over de belofte van diepe vrede, een vrede die alle verstand te boven gaat. Dat paste bij het leven van Gertjaap. ‘Vrede moeten we elke keer weer doen. Daarom wens ik ons allemaal vrede toe.’ Dat schreef hij een keer in een Kerstgroet. Vrede was voor hem geen theorie. Hij leefde naar de woorden van Paulus: ‘Doe het, en de God van de vrede zal met u zijn.’ Daarin geloofde hij met hart en ziel.

Mensen met elkaar verbinden. Daarvoor heeft hij zich ingezet, muzikaal en pastoraal. Hij was verbonden aan het Stiltecentrum in het Centraal Station van Utrecht, was pastor in een inloophuis, organiseerde concerten voor vluchtelingen, werkte mee aan het pastoraal café in Zeist. Sociaal bewogen was hij en hij had een groot gevoel voor rechtvaardigheid, en dat stak hij ook niet onder stoelen of banken als hij het nodig vond.
Aan veel vredesinitiatieven in Zeist, in de kerk en erbuiten, heeft hij een bijdrage geleverd. Het was dan ook terecht dat hij in 2018 de Vredesduif van het Platform voor Levensbeschouwingen en Religies Zeist ontving. Hij werd geëerd vanwege zijn toewijding aan de multiculturele samenleving, zijn ontmoetingen met vluchtelingen en zijn pastorale zorg voor mensen.

Gertjaap kon prachtig pianospelen. Hij vertelde een verhaal met muziek en als voorganger nam hij af en toe ook het woord. Zo gingen zijn twee studies, muziektherapie en theologie, hand in hand.
Wij denken in dankbaarheid aan Gertjaap Kardol, met zijn soms droge, soms enigszins wrange humor. We hebben hem bewonderd om de manier waarop hij zich wist te redden in deze vaak wanordelijke wereld, waarin hij vaak ook letterlijk tastend een weg moest vinden.

Bang voor de dood was hij niet. Hij vertrouwde op de nabijheid van de Heilige, zoals hij God vaak noemde. Hij heeft de Heilige gediend met zijn muzikale en pastorale gaven.
Zijn leven stopte voor ons veel te vroeg. Onze gedachten gaan in het bijzonder uit naar Ellen de Boom en naar zijn familie. Gertjaap Kardol overleed op 28 juli 2022, 55 jaar oud.
Moge hij, na al zijn doen, rusten in vrede.

Yko van der Goot

Kort voor haar 89e verjaardag overleed Truus van Ravenswaaij - Koudijs. Ze werd geboren in Zeist. Samen met haar man Joop kreeg ze een zoon en een dochter. Later kwamen daar nog kleinkinderen bij. Ze had nogal wat tegenslag qua gezondheid. Daarbij waren er veel mensen behulpzaam, ook uit onze gemeente. We herdachten haar in een bijeenkomst op Zeister Bosrust, waarbij ook duidelijk werd dat het geloof voor haar belangrijk was. Moge zij rusten in vrede. 

We gedenken Aly Reinata Steenbergh-de Jong. Loekie werd ze genoemd. Op 2 april 1923 werd ze geboren in Dordrecht. Op 25 april 2022 overleed ze in Zeist, in haar laatste woning in Heerewegen.
99 jaar is ze geworden. De afscheidsdienst en haar crematie vonden plaats op dinsdag 3 mei in Zeister Bosrust.
Loekie was enig kind. Met haar ouders kwam ze al jong van Dordrecht naar Zeist. Ze had een gelukkige jeugd, ging naar de meisjesschool op het Zusterplein en groeide op in het blije en ruimhartige geloof van de Vrij Evangelische Gemeente. Thuis zongen ze de liederen van Johannes de Heer bij de piano. En zingen is ze altijd graag blijven doen, tot in de laatste jaren in Heerewegen aan toe, nog steeds met haar heldere stem.
Tijdens de oorlog leerde ze Herman Steenbergh kennen. Ze trouwden in 1948. Ze kwamen wonen in Zeist-West en kregen 3 kinderen. Na 40 jaar huwelijk overleed haar man en moest ze alleen verder, maar dat deed ze met veel veerkracht. Ze genoot van reizen, uitjes, fietsen met vriendinnen, haar zes kleinkinderen en inmiddels 7 achterkleinkinderen.
Iedereen herinnert haar als een dankbaar, gelovig, opgewekt, open, vrolijk en nuchter mens. ‘Kome wat komt,’ zei ze of ‘We zien het wel.’ We hebben haar in de afscheidsdienst herdacht met het lezen van 1 Korinthiërs 13, het hooglied van de liefde. En daarbij gezongen wat ze zelf had aangegeven: ‘Liefde boven alle liefde.’ Lief is het woord dat ook spontaan in de mond kwam bij iedereen die herinneringen aan haar vertelde, kinderen, kleinkinderen, vriendin, kerkleden, mensen uit Heerewegen. Geloof, hoop en liefde, maar de grootste is de liefde. Of stond toch de hoop op nummer 1, zoals ze zelf een keer zei? Met haar eigen liedkeus van ‘De steppe zal bloeien’ hield zij vast aan de belofte:
‘Ik open hemel en aarde en afgrond.
En wij zullen horen.
En wij zullen opstaan.
En lachen en juichen en leven.’

Dieny van Boven is 97 jaar geleden geboren in Wolphaartsdijk, een dorpje bij Goes in Zeeland. Haar vader was daar horlogemaker en goud- en zilversmid. Dieny werkte mee in de winkel die ze hadden.
Ze ontmoette Nico van de Vrie en ze trouwden in 1953, vlak na de watersnoodramp. Het jonge paar vertrok naar Indonesië en daar werden José en Dianne geboren.
Terug in Nederland vestigden ze zich in Amsterdam en daar werd de 3de dochter, Isabel geboren.
Later ging het gezin in Monnickendam wonen. Nico overleed daar op 54-jarige leeftijd, een groot verdriet voor Dieny.
Om dichter bij haar dochters met hun gezinnen te wonen, verhuisde Dieny in 2001 naar de Grote Koppel in Zeist en sloot ze zich aan bij de PKN Zeist-West. In het begin kwam ze regelmatig in de kerk, later kon ze dat niet meer. De dochters met hun gezinnen gingen elke zondag na de kerkdienst bij haar op de koffie en dat werd altijd een gezellige boel.
Vierenhalf jaar geleden verhuisde ze naar Vredenoord in Huis ter Heide, waar ze op 29 maart jl. overleed. 
Afgelopen dinsdag is Dieny vanuit onze kerk herdacht en is ze bij haar echtgenoot in Monnickendam begraven. Het was een mooie herdenking van een heel lang leven.
Wij denken met veel warme gevoelens terug aan de gedenkdienst op dinsdag 5 april. Dat er voor iemand die zo oud is zoveel mensen naar de dienst komen om afscheid t nemen! Dat is echt geweldig en ze zou het niet kunnen geloven, bescheiden als ze was.

Op 15 januari overleed Joke van Dokkum-Wortman, 81 jaar oud. Op 25 januari namen we afscheid van haar.

Velen stonden om haar man Wim, de dochters Margreet en Femke, partners en kleinkinderen heen.
Psalm 122 klonk: over het Jeruzalem waar mensen blij zijn elkaar te treffen, waar vrede en muziek gedeeld worden. Jeruzalem, niet als de stad van eigen gelijk, maar als een doel om naar toe te gaan, en de veelkleurige liefde die God aan mensen geeft weerspiegeld te zien.

We herinneren ons Joke als een vrouw die mensen verbond. We wensen Wim en allen die haar missen sterkte.

Janneke de Groot - Sweers was een creatieve vrouw die positief zichzelf probeerde ontwikkelen, zonder zich te laten storen door de obstakels die ze al op jonge leeftijd tegen kwam. Ze was reislustig, ondernemend, vastberaden. Ze vond de liefde in Jacko, en samen hebben ze 42 jaar lief en leed met elkaar gedeeld. In de gedachtenisdienst koppelden we al die elementen aan elkaar en aan haar geloof. Want toen het de laatste maanden zwaar werd greep ze daar op terug. Geloof als vertrouwen dat het goed komt, ook al weet je niet hoe, wat of wanneer. Zo hebben we haar toevertrouwd aan Gods liefde.
We wensen Jacko kracht en troost in deze dagen van verdriet en gemis. 

Na een lang, rijk gevuld leven is vrijdag 10 december op 94-jarige leeftijd Jan Busser overleden. Hij was onderwijzer in hart en nieren, en was vooral bekend als directeur van de Kerckeboschschool. Hij was erg verknocht en trots op zijn vrouw Nan, met wie hij zoveel jaar gehuwd was. Samen voelden ze zich thuis in Zeist, en ook in onze wijk. Zijn gezondheid was de laatste jaren broos - en veel gemeenteleden hebben Nan toen ondersteund.
Jan voelde zich aangetrokken tot het Nieuwe Testament, de navolging van Jezus en de komst van het koninkrijk. Daar hebben we aandacht aan besteed in de gedachtenisdienst op woensdag 15 december. Hij vertrouwde erop dat God bij hem was, dat gaf hem kracht. We bidden dat die kracht ook tot steun en troost zal zijn voor Nan, voor de kinderen en kleinkinderen.

Op 13 oktober overleed geheel onverwachts Johannes (Hans) Bakker, 61 jaar. Hij was gedurende 34 jaar de partner van Adriaan Tieman, die augustus 2020 overleed. Zo kwam hij ook in contact met onze gemeente. Hans was een man met brede belangstelling voor geschiedenis, familiebanden en -verhalen, voor de natuur en niet te vergeten (orgel)muziek. Hij begeleidde vele diensten in kerken en in verpleeghuis de Poort in Amsterdam. In een dankdienst voor zijn leven waarbij zijn familie een groot aandeel had, hebben we gezongen en naar muziek geluisterd. Daarna hebben we hem aan Gods goede aarde toevertrouwd op de Koningsakker (Oosterbeek). Wij wensen zijn familie en die van Adriaan Gods troost toe.