Mendelt Dijkstra werd op 5 oktober 1937 geboren op een boerderij in Zuidhorn.
Hij bleef niet op de boerderij. Samen met Tineke vertrok hij in 1964 naar Zeist,
waar Mendelt ging werken voor het Instituut Veeteeltkundig Onderzoek.

In 1970 betrokken ze met hun kinderen een huis in Couwenhoven. Pionieren in een nieuwe wijk. Mendelt en Tineke waren vanaf het begin betrokken bij het nieuwe Kerkelijk Centrum.

Mendelt was een zorgzaam en zorgvuldig mens. In de gemeente werd dat duidelijk in de wijze waarop hij als diaken en vrijwilliger begaan was met mensen en hun problemen.
In hun aanwezigheid bij Mendelt's begrafenis bedankten velen hem om wie hij was.

Helaas werd hij ziek. Een jaar geleden werd het nodig dat Mendelt verhuisde naar de Looborch om daar te wonen en verzorgd worden. Het gemis van deze liefdevolle en geliefde mens werd onontkoombaar. Op 2 augustus stierf Mendelt: 'en God zag dat het goed was . . . . '

Jaap Huttenga

Wij kennen de familie Fluit sinds we gelijktijdig naast elkaar kwamen wonen in Nijenheim. Onze kinderen kenden elkaar van de basisschool. Vervolgens zijn wij jarenlang samen op vakantie geweest.
Mevrouw Fluit was een aardige, rustige en zorgzame moeder, oma en overgrootoma.
Vorig jaar is haar man overleden, daarna heeft ze nog een jaar alleen gewoond.
Ook heeft ze zich nog volledig ingezet voor haar kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen.
Ze vond het altijd heel fijn om bezoek te krijgen van Jeannette en Karin.
In onze vakantie kregen we bericht van haar zoon Gerco dat zij was opgenomen in de hospice in de Wijngaard. Toen we haar daar bezochten was ze erg moe, maar nog goed aanspreekbaar.
Twee dagen na ons laatste bezoek is ze plotseling overleden. Ze wilde zo graag weer met haar man zijn.
Ze heeft samen met Jeannette van Andel de liederen uitgezocht en de dankdienst voorbereid.
De dankdienst en begrafenis hebben op 23 juli in besloten kring plaatsgevonden.
Moge zij rusten onder de vleugels van de Eeuwige.

Bertus en Cocky Pfrommer, mede namens Jeannette van Andel

Gerda werd op 26 september 1944 geboren in Rijk in de Haarlemmermeer. Ze was het tweede kind in een gezin met 7 kinderen. Na enkele jaren werd het dorp Rijk volledig afgebroken en werd daar een landingsbaan van Schiphol aangelegd.
De familie Combee verhuisde naar Aalsmeer waar Gerda verder opgroeide. Na haar middelbare school ging ze werken op de boekhouding van het busbedrijf Maarse & Kroon. Daar werkte ook Jan. Na een paar maanden, in 1963, hadden ze hun eerste date. Vanaf die tijd waren ze een onafscheidelijk stel.
In 1967 trouwden ze in Aalsmeer en 2 jaar later, op de 25e verjaardag van Gerda, werd zoon Marthijn geboren. Voor het werk van Jan verhuisden ze in 1973 naar Zeist waar in 1977 dochter Merle werd geboren. Met een onderbreking van 2 jaar Doetinchem heeft ze sindsdien in Zeist-West gewoond.

Gerda deed volop mee aan het sociale leven in haar omgeving. Ze zat onder andere in de oudercommissie van school De Sluis en was meer dan 30 jaar actief in de kerk. Ze was daar ouderling, diaken, bezocht ouderen en zieken en hielp mee in de bloemengroep en samen met Jan nam ze deel aan de koffiegroep.

Ze was creatief. Deed jaren pottenbakken en zat op een schildergroep. Ze kon heel goed bloemschikken.

Een van haar vele positieve eigenschappen was dat ze heel sociaal was. Bij iedere verjaardag of huwelijksdag belde, appte ze of stuurde een kaartje. Ze was dol op haar kleinkinderen en paste samen met Jan wekelijks op hen. Zieken werden bezocht en vriendschappen waren voor het leven. Dat dit gewaardeerd werd bleek wel toen ze zelf ziek werd. Op een bepaald moment stonden er 26 bloemstukken in de kamer.

De laatste 5 jaar waren voor Gerda erg zwaar. Nadat ze in mei 2019 haar schaambeen brak ging het bergafwaarts met haar gezondheid. In oktober van dat jaar ging ze dialyseren omdat haar nieren niet meer werkten. In de afgelopen jarenis ze 9 keer onder narcose geopereerd. In september 2023 werd uitgezaaide blaaskanker bij haar ontdekt. Nadat ze afgelopen december voor de derde keer buikvliesontsteking had, moest ze voortaan in het ziekenhuis dialyseren in plaats van thuis. Dat was fysiek en mentaal heel zwaar en sloopte haar. Ze bleef steeds positief en had een enorme wil om te leven. De laatste maanden kreeg ze steeds meer pijn en vermagerde ze sterk. Twee weken geleden besloot ze te stoppen met dialyseren. Het was genoeg.
Op 4 juli vroeg is ze vredig overleden.

Maaike de Jong

Op 3 juli j.l. is overleden Janny van Logchem. Zij mocht de hoge leeftijd bereiken van 104 jaar en was daarmee ons oudste gemeentelid.
Opgegroeid tussen twee wereldoorlogen en als jongvolwassene gedurende de Tweede Wereldoorlog trouwde zij in 1946 met Jan en kregen zij een dochter, en later twee kleinzoons. Op de Voorheuvel dreven zij jarenlang een leesbibliotheek, na hun pensioen woonden zij in Nijenheim. Later woonde zij in De Grote Koppel en de laatste jaren in de Amandelhof. Al die jaren is zij zeer actief geweest en tot op ‘t laatst betrokken gebleven bij onze gemeente, en vanuit onze gemeente is zij trouw bezocht.
Steeds als er ambtsdragers vanuit Zeist-West naar de Amandelhof kwamen, zocht ze hen op om te informeren hoe het met onze gemeenteleden ging. Ze vroeg dan ook nadrukkelijk om haar hartelijke groeten over te brengen.
Wij zijn dankbaar voor haar positiviteit en doorzettingsvermogen, ondanks haar toenemende blindheid en doofheid. Haar levensmotto was: moedig voorwaarts met een lijntje naar boven. Centraal in de dankdienst stond haar lievelingstekst uit 1 Cor. 13: de meeste van deze is de liefde en deze liefde vergaat nimmermeer. Zo zullen we haar ons blijvend herinneren !

Op dinsdag 18 juni is op 93-jarige leeftijd overleden

Maria van der Lee
- Miep -

De afscheidsdienst vond plaats
op woensdag 26 juni om 12.30 uur
in de aula van Crematorium Zeister Bosrust
Woudenbergseweg 46 in Zeist.

Gijs Sigtermans werd geboren op 2 mei 1934 als een van een tweeling. Zijn jonge jaren werden getekend door een bombardement van de geallieerden aan het einde van de oorlog op de woonplaats van Gijs. Daarbij werd het ouderlijk huis verwoest, kwam zijn zusje om en raakte zijn moeder zwaar gewond. Gijs bracht jaren door in gastgezinnen.
Hij werd opgeleid als psychiatrisch verpleegkundige en deed daarna nog verschillende aanvullende cursussen.
Hij werd omschreven als een bescheiden, sympatieke, betrokken en sportieve man.
Zijn vrouw Nieske leerde hij kennen in een kamp van de Gemeenschapsbond waar hij als ‘sportleraar’ fungeerde. Daartoe aangemoedigd door de ook aanwezige broer van Nieske werden zij een hecht stel.
Zij verhuisden naar Zeist, waar hij ging werken bij Bartiméus, eerst als groepsleider, later als hoofd van de woomgroepen. Ze woonden aan de Fazantenlaan ( nu huize Sjollema), nog een paar jaar op het terrein van Bartiméus en daarna in Couwenhoven.
Gijs was o.a. actief in het Stichtingsbestuur van het Kerkelijk Centrum.
In 2018 overleed Nieske, een groot verlies voor Gijs, kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen.
Hij wilde echter door met zijn leven en hield zich goed staande. Hij was een fantastische vader en opa, die altijd klaarstoind voor wie hem nodig had.
Toen de jaren gingen tellen verhuisde hij naar Midland, waar hij nog een aantal jaren met plezier heeft gewoond.
De laatste tijd ging hij fysiek en mentaal achteruit en vlak voordat hij moest verhuizen naar een verpleeghuis stierf hij thuis, op 90 jarige leeftijd, temidden van zijn naasten.
In de afscheidsbijeenkomst op 3 juni j.l. klonken warme en betrokken woorden van kinderen, kleinkinderen en zwager. En live muziek door familieleden.
Hij was geliefd bij zijn familie, maar ook bij de cliënten en collega’s van Bartiméus.
Hij zal gemist worden.
Moge hij rusten onder de vleugels van de Eeuwige.
Jeannnette van Andel

In de leeftijd van 76 jaar overleed op 18 mei Johanna – beter bekend als Ans – Achterbergh.
Boven de rouwaankondiging stond: “Voor ons een gemis, voor haar een verlossing”. Na twee herseninfarcten vorig jaar moest de energieke en moedige Ans, de regie over haar leven grotendeels loslaten. Dat viel haar, en die haar lief waren, zwaar.
Met groot doorzettingsvermogen en tomeloze energie heeft zij het leven omarmd. Van de poezen tot de planten, van breiprojecten tot blokfluiten.
Muziek was een uitlaatklep maar ook een dragende grond op momenten dat ze te maken kreeg met lichamelijke of mentale tegenslag. Zelfgemaakte kaarten waren maar één manier om blijk te geven van de trouw aan vrienden en familie.
Ze wist zich omringd door de liefdevolle zorg en aandacht van vele vrienden en met name van haar nicht Judith en haar gezin.
Op 23 mei is met een dienst afscheid genomen van Ans en is zij naar haar laatste rustplaats gebracht bij haar ouders op de begraafplaats Zeister Bosrust.
Jan Minnema

Als 80-plusser rende Jellie ieder weekend nog een rondje om haar conditie op peil te houden. Ook fietste zij, door de week, nog gewoon enkele tientallen kilometers over de Utrechtse Heuvelrug. De oude lerares gymnastiek was gepast trots op haar fysieke conditie.
Jan Schuurman was haar grote liefde. Ruim vijftig jaar deelden zij lief en leed. Zijn dood, in 2013, betekende niets minder dan een emotionele aardbeving. Op 82-jarige leeftijd moest zij -als het ware- op 1 been verder. Er gingen meer lichten uit, meer deuren dicht – en emotioneel werd het kouder dan je in eerste instantie zou vermoeden. Jellie liep niet zo te koop met haar diep liggende emoties.
Bovendien moest en wilde ‘sterk zijn’. Ze zou ze volop moeder blijven (en zijn) voor de vier kinderen, die hun vader misten. Maar ’s avonds in het lege bed vouwde ze haar handen voor een Rendez Vous met haar Schepper. En ze bad niet om lichtere lasten, maar om sterkere schouders.
Voor Jellie betekende het geloof (tot en met de laatste dagen) een anker en kompas. God was haar Vriend voor het leven, haar uitzicht en toekomst! Een toekomst voorbij de dood, voorbij het vuur… Daar vertrouwde zij zich -boordenvol overtuiging- aan toe.
Cees Baan

Op 24 november 1937 werd Gerard geboren in de Alblasserwaard. Hij ging studeren in Delft. In Janny vond hij zijn vrouw. Samen kregen zij 3 kinderen, en later ook kleinkinderen. Vele jaren woonden zij in Sittard. Beiden waren actief in de kerk. Gerard is jarenlang kerkvoogd geweest, heeft zich ook ingezet voor het samengaan tussen Hervormde en Gereformeerde gemeenten. Ook is hij scriba geweest en zette hij zich in voor de Classis. Na 55 jaar verhuisden ze naar Zeist in 2020 om dichterbij de kinderen te zijn. Hier ging Gerards gezondheid snel achteruit, en uiteindelijk moest hij naar Beukenstein in Driebergen. Janny bezocht hem dagelijks en zorgde voor zijn welzijn. Op 23 januari overleed hij.
We namen afscheid van hem op 31 januari en herdachten hem in liefde. We wensen Janny en de kinderen kracht en troost toe in deze tijd van rouwen.

Op 25 december j.l. is ons gemeentelid Jenny Berghegen overleden. Zij werd geboren op 16 december 1932 en onder de namen Gerritje Jannie geregistreerd in de gemeente Drunen. Jennie groeide op met 3 zusjes en een broer op de boerderij van haar ouders.
Al jong was muziek een wezenlijk deel van haar leven. Ze leerde piano spelen en later ook blokfluit. Ook het onderwijs had haar belangstelling en zo kwam ze terecht in het muziekonderwijs aan slechtziende kinderen. Het had haar hart en ze bleef tot aan haar pensionering met groot enthousiasme muziekdocent. Hoe ze daar gewaardeerd werd bleek uit de contacten die leerlingen met haar bleven houden. Bij haar uitvaart werd dat duidelijk uitgesproken door een van hen.

Jenny was lid van onze wijkgemeente Zeist-West. Ook hier bleek haar enthousiasme voor muziek, wat zich onder meer uitte in haar deelname aan de instrumentale begeleidingen bij hoogtijdagen.

De laatste maanden nam haar energie snel af. Een ongeneeslijke ziekte bleek de oorzaak. Na een ziekbed van enkele weken overleed Jenny op eerste kerstdag. Op dinsdag 2 januari was haar afscheid.

In zijn 100-ste levensjaar is hij, vol vertrouwen, ingeslapen. Het karakter Lex Veenstra werd getekend in de oorlogsjaren. De ervaringen die hij als tiener te slikken kreeg, stonden levenslang op zijn harde schijf. Zo zwaar en zwart die jaren waren, zo licht en warm werd het toen hij in de straten van Dordrecht het mooiste van de stad ontmoette: Tine van Dongen. Tot haar dood heeft hij haar op handen gedragen. Zelfs toen Tine fysiek kwetsbaar was geworden, omringde hij haar met alle denkbare (en ook: ondenkbare!) zorg. Samen kregen zij vier kinderen. En Lex werkte (bijna) dag en nacht om voor zijn gezin brood en wijn te verdienen. Bij alle tegenslagen, alle onrust en zijn tekortkomingen wist hij zich getroost door de nabijheid van God. Als hij voor het eten zijn handen vouwde voor het Onze Vader lag er ook een ongekende kracht en warmte in zijn stem. Elk woord kwam rechtstreeks uit de grond van zijn hart. En hoe vaak moet hij dit gebed niet (wel!) gebeden hebben? Duizenden keren en telkens met zeer veel overtuiging: Want van U is de kracht, de heerlijkheid, tot in eeuwigheid…
Bij de klanken van ‘Veilig in Jezus in armen’ begonnen we zijn dankdienst en we sloten af met ‘Lichtstad met uw paar’len poorten.’ Daar zal hij zijn Heer ontmoeten…
Cees Baan

Riek is geboren (1938) en getogen in Woerden; ze heeft altijd gehouden van die plaats. Na Jan en Meinie was ze het derde kind. Later volgde nog zus Riet.
Als kind was ze vaak ziek. Veel schoolverzuim heeft ze later goed gemaakt: ze heeft 38 jaar vol overgave gewerkt op scholen in Woerden, Harmelen, Zuidland, en tenslotte in Ede; als kleuterjuf en ook als schoolhoofd. In 1990 eindigde haar schoolleven. Ze kwam naar Zeist en trouwde met Gerrit van der Heide, die in 1988 zijn eerste echtgenote Gé verloren had.
Ze was altijd actief in het verenigingsleven. In Zeist heeft ze veel vrijwilligerswerk gedaan in de kerk; als bezoekdame en lange tijd ook als gastvrouw bij de wijkinloop.
De laatste jaren gingen haar gezondheid en die van Gerrit achteruit; ze hadden hulp nodig. ‘Riek is Riek niet meer’ zei ze vaak.
Gerrit overleed op 8 januari. Riek was inmiddels noodgedwongen verhuisd naar Bovenwegen.
Ondanks alles heeft zij het in Bovenwegen goed gehad. Maar plotseling werd haar gezondheid slechter. Op 16 december overleed Riek, in het bijzijn van haar familie. Ze is rustig heengegaan.
Het belangrijkste woord bij haar uitvaart was ‘vertrouwen’.